کاردرمانی ام اس بر کمک به افراد مبتلا تمرکز دارد تا استقلال خود را در فعالیت های روزانه حفظ کنند یا دوباره به دست آورند و کیفیت کلی زندگی خود را بهبود بخشند.
کاردرمانی در ام اس رویکردی کل نگر دارد و به عوامل فیزیکی، شناختی، عاطفی و محیطی برای بهینه سازی عملکرد و استقلال روزانه می پردازد. با همکاری نزدیک با افراد، متخصصان کاردرمانی به آنها کمک می کند تا اهداف معنی داری را تعیین کنند، استراتژی ها را توسعه دهند و پشتیبانی مستمر را در طول مدیریت MS ارائه دهند.
کاردرمانی ام اس چگونه است؟
ارزیابی: کاردرمانگران ارزیابی های جامعی را برای ارزیابی توانایی های عملکردی، چالش ها و اهداف فرد انجام می دهند. آنها حوزه های مختلفی مانند فعالیت‌های زندگی روزمره (ADLs)، تحرک، مهارت‌های مراقبت از خود، توانایی‌های شناختی و عوامل محیطی را که ممکن است بر عملکرد تأثیر بگذارند، ارزیابی می‌کنند.
اصلاح فعالیت و وظیفه: متخصصان کاردرمانی ام اس با افراد کار می کنند تا فعالیت ها و وظایف روزانه را اصلاح کنند تا چالش های فیزیکی و شناختی مرتبط با ام اس را برآورده سازند. آنها ممکن است تکنیک ها و استراتژی هایی را برای صرفه جویی در انرژی، بهبود کارایی، و انطباق فعالیت ها برای تناسب با قابلیت های یک فرد ارائه دهند.
راهبردهای شناختی: ام اس می تواند بر عملکرد شناختی از جمله حافظه، توجه و مهارت های حل مسئله تأثیر بگذارد. OTs استراتژی‌ها و تکنیک‌های جبرانی را برای مدیریت چالش‌های شناختی و ارتقای عملکرد شناختی بهینه در طول وظایف روزانه ارائه می‌کنند. این ممکن است شامل کمک های حافظه، استراتژی های سازماندهی و نشانه های بصری باشد.
اصلاحات خانه و محیط زیست: OTs محیط خانه را ارزیابی می کنند و توصیه هایی برای اصلاحات برای افزایش ایمنی و دسترسی ارائه می کنند. این ممکن است شامل حذف خطرات، چیدمان مجدد مبلمان، نصب میله های دستگیره، بهبود نور، و بهینه سازی چیدمان فضای زندگی برای حمایت از استقلال و تحرک باشد.
فناوری کمکی: کاردرمانی ام اس ممکن است افراد را با اشکال مختلفی از فناوری کمکی آشنا کند که می‌تواند ارتباطات را تسهیل کند، استقلال را افزایش دهد و از مشارکت در فعالیت‌ها حمایت کند. این ممکن است شامل دستگاه‌های فعال‌شده با صدا، نرم‌افزارهای رایانه‌ای و برنامه‌های تلفن همراه باشد.
دیگر راهکارهای کاردرمانی
تجهیزات تطبیقی و وسایل کمکی: OT نیاز به ارزیابی و ارائه آموزش در مورد تجهیزات تطبیقی و دستگاه های کمکی است که می تواند استقلال و ایمنی را افزایش دهد. اینها ممکن است شامل وسایل کمک حرکتی (عصا، واکر، ویلچر)، ظروف تطبیقی، وسایل کمک لباس پوشیدن، تجهیزات حمام کردن، و اصلاحات خانگی برای ارتقای دسترسی باشد.
صرفه جویی در انرژی و قدم زدن: خستگی یک علامت شایع در ام اس است. OT ها تکنیک های حفظ انرژی را برای مدیریت خستگی و بهینه سازی مشارکت در فعالیت های روزانه آموزش می دهند. این شامل استراتژی هایی مانند برنامه ریزی استراحت، برنامه ریزی فعالیت ها در زمان های انرژی بالاتر و استفاده از الگوهای حرکتی کارآمد است.
کار و توانبخشی حرفه ای: کاردرمانی با ارائه خدمات توانبخشی حرفه ای به افراد مبتلا به ام اس در حفظ یا بازگشت به کار کمک می کند. این ممکن است شامل ارزیابی های محل کار، توصیه های ارگونومیک، اصلاح وظایف، و ارائه استراتژی هایی برای مدیریت علائم و بهینه سازی بهره وری باشد.
حمایت روانی اجتماعی و آموزش: OTها حمایت عاطفی، آموزش و منابعی را برای افراد و خانواده‌هایشان فراهم می‌کنند تا با تأثیر روانی اجتماعی ام‌اس مقابله کنند. این ممکن است شامل مشاوره، تکنیک های مدیریت استرس، تسهیل گروهی حمایتی و آموزش راهبردهای خودمراقبتی باشد.
برنامه های تمرینی خانگی: متخصصان کاردرمانی برنامه های تمرینی شخصی سازی شده در خانه را برای بهبود قدرت، هماهنگی و توانایی های عملکردی کلی به افراد طراحی و آموزش می دهند. این برنامه ها متناسب با نیازهای خاص فرد هستند و می توانند به طور مستقل برای حفظ پیشرفت خارج از جلسات درمانی انجام شوند.
بیشتر بخوانید :
