توانبخشی پس از سکته مغزی به فردی که دچار سکته مغزی شده است کمک می‌کند تا مهارت‌هایی را که با آسیب دیدگی بخشی از مغز ناگهان از دست می‌دهد، دوباره بیاموزد. در توانبخشی به همان اندازه مهم، محافظت از فرد در برابر ابتلا به مشکلات پزشکی جدید، از جمله ذات الریه، عفونت های دستگاه ادراری، آسیب ناشی از افتادن یا تشکیل لخته در وریدهای بزرگ است.
تحقیقات نشان می‌دهد که مهم‌ترین عنصر در هر برنامه توانبخشی عصبی، تمرین دقیق، متمرکز و تکراری است – همان تمرینی که همه افراد هنگام یادگیری یک مهارت جدید، مانند نواختن پیانو یا زدن توپ بیس‌بال، از آن استفاده می‌کنند.
برنامه توانبخشی پس از سکته مغزی باید برای تمرین آن دسته از مهارت هایی که به دلیل سکته مغزی دچار اختلال شده اند، مانند ضعف، عدم هماهنگی، مشکلات راه رفتن، از دست دادن حس، مشکلات در گرفتن دست، از دست دادن بینایی، یا مشکل در صحبت کردن یا درک، سفارشی شود. تحقیقات با استفاده از فناوری تصویربرداری پیشرفته نشان می‌دهد که عملکردهایی که قبلاً در ناحیه آسیب قرار داشتند به سایر مناطق مغز منتقل می‌شوند و تمرین کمک می‌کند این بازسازی مجدد مدارهای مغز (به نام نوروپلاستیسیته) انجام شود.
توانبخشی همچنین راه های جدیدی برای جبران ناتوانی های باقی مانده را آموزش می دهد. برای مثال، ممکن است نیاز داشته باشید که یاد بگیرید چگونه تنها با استفاده از یک دست حمام کنید و لباس بپوشید، یا اگر توانایی استفاده از زبان تحت تأثیر قرار گرفته باشد، چگونه با وسایل کمکی به طور مؤثر ارتباط برقرار کنید.
توانبخشی پس از سکته مغزی
چه عواملی می تواند بر نتیجه توانبخشی سکته مغزی تأثیر بگذارد؟
- شدت و درجه آسیب به مغز.
- سن. درجه بهبودی اغلب در کودکان و بزرگسالان جوان در مقایسه با افراد مسن بیشتر است
- سطح هوشیاری. برخی از سکته‌های مغزی توانایی فرد را برای حفظ هوشیاری و پیروی از دستورالعمل‌های لازم برای شرکت در فعالیت‌های توانبخشی کاهش می‌دهند.
- شدت برنامه توانبخشی.
- شدت مشکلات پزشکی همزمان.
- محیط خانه. اضافاتی مانند نرده های پله و میله های دستگیره می توانند استقلال و ایمنی را در خانه افزایش دهند.
- محیط کار. اصلاحات برای بهبود ایمنی فیزیکی و اصلاح وظایف کاری ممکن است بازگشت به کار را ممکن کند.
- همکاری خانواده و دوستان. خانواده حمایتی و شبکه‌های اجتماعی می‌توانند عامل بسیار مهمی در توانبخشی باشند که معمولاً چندین ماه طول می‌کشد.
بازتوانی سکته مغزی به طور کلی، هرچه زودتر شروع شود، شانس بیشتری برای بازیابی مهارت ها و عملکرد از دست رفته و توانبخشی موفق بیشتر خواهد بود.
چه متخصصان پزشکی در توانبخشی پس از سکته مغزی تخصص دارند؟
بسته به اینکه کدام قسمت از بدن یا توانایی ها تحت تاثیر قرار گرفته و نوع و شدت آسیب، برنامه توانبخشی در طول فرآیند بهبودی تغییر می کند. یک تیم توانبخشی سکته مغزی شامل متخصصان مختلفی است که مهم ترین آن ها عبارتند از :
کاردرمانگران به بهبود توانایی های حرکتی و حسی کمک می کنند و در عین حال ایمنی در دوره پس از سکته مغزی را تضمین می کنند. آنها به فرد کمک می کنند تا مهارت های مورد نیاز برای انجام فعالیت های روزانه مانند نظافت شخصی، تهیه غذا و نظافت خانه را دوباره بیاموزد.
آسیب شناسان گفتار و زبان (متخصص گفتاردرمانی) به فرد کمک می کنند تا نحوه استفاده از زبان را مجدداً بیاموزد یا وسایل ارتباطی جایگزین ایجاد کند و توانایی بلع را بهبود بخشد. آنها مهارت های حل مسئله و اجتماعی مورد نیاز برای مقابله با عواقب بعدی سکته مغزی را آموزش می دهند.
توانبخشی پس از سکته مغزی از چه زمانی آغاز می شود؟
درمان توانبخشی معمولاً پس از تثبیت وضعیت، اغلب در عرض 48 ساعت پس از سکته، در بیمارستان آغاز می‌شود. یک درمانگر انجام تمرینات دامنه حرکتی برای تقویت و افزایش تحرک در اندام های آسیب دیده در سکته مغزی را توصیه می کند.
بیمار سکته مغزی ممکن است نیاز به یادگیری نحوه نشستن و حرکت بین تخت و صندلی برای ایستادن و راه رفتن را داشته باشد ، شروع دوباره دستیابی به توانایی انجام فعالیت های اساسی زندگی روزمره، مانند حمام کردن، لباس پوشیدن و استفاده از توالت، نشان دهنده اولین مرحله در بازگشت به استقلال است.
برنامه‌های توانبخشی پس از سکته مغزی ، برنامه‌ای خاص متناسب با نیازهای فردی هر بیمار است که توسط درمانگران این حوزه تنظیم می شود. چنین برنامه ای به فرد اجازه می دهد تا مهارت ها و استراتژی های جبرانی را در زمینه محیط زندگی خود توسعه دهد.
کلمات مرتبط :