تشنج چیست؟ تشنج یک اختلال الکتریکی ناگهانی و کنترل نشده در مغز است که می تواند باعث تغییر در رفتار، حرکات، احساسات یا هوشیاری شود، به طور معمول در اثر فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در نورون های مغز ایجاد می شود.
تشنجها می توانند از نظر تظاهر، مدت و شدت بسیار متفاوت باشند.
در طول تشنج، افراد ممکن است علائم مختلفی را تجربه کنند، از جمله حرکات تکان دهنده کنترل نشده، از دست دادن هوشیاری، خیره شدن، حرکات تکراری، اختلالات حسی، گیجی، و تغییرات در احساسات یا رفتار. علائم خاص به ناحیه آسیب دیده مغز و شدت این وضعیت بستگی دارد.
انواع تشنج چیست؟
تشنج ها را می توان به انواع مختلفی طبقه بندی کرد، از جمله تشنج های عمومی که هر دو طرف مغز را تحت تاثیر قرار می دهند و تشنج های کانونی که در یک ناحیه خاص از مغز شروع می شوند.
برخی از تشنج ها ممکن است توسط عواملی مانند تب بالا، ضربه به سر، ترک مواد مخدر یا الکل یا برخی شرایط پزشکی تحریک شوند. با این حال، در بسیاری از موارد، علت دقیق تشنج ممکن است ناشناخته باشد.
صرع یک اختلال عصبی است که با تشنج های مکرر مشخص می شود. با این حال، همه تشنج ها به دلیل صرع نیستند. سایر علل بالقوه تشنج عبارتند از آسیب های مغزی، عفونت ها، تومورهای مغزی، سکته مغزی، اختلالات ژنتیکی و برخی اختلالات متابولیک یا رشدی.
اگر فردی تشنج را تجربه کرد، مهم است که با برداشتن هر گونه اشیاء بالقوه مضر از محیط اطراف و بالش زدن سر، ایمنی او را تضمین کنید. پس از تشنج، برای جلوگیری از خفگی در بزاق یا استفراغ، توصیه می شود آنها را به پهلو بچرخانید. مراجعه به پزشک بسیار مهم است، به خصوص اگر اولین تشنج فرد باشد، تشنج بیشتر از حد معمول طول بکشد، یا اگر پس از آن دچار مشکل تنفسی یا بهبودی شود.
کاردرمانی پس از تشنج
کاردرمانی (OT) می تواند نقش ارزشمندی در مدیریت و درمان تشنج ایفا کند. کاردرمانگران متخصصان مراقبت های بهداشتی هستند که در کمک به افراد دارای چالش های جسمی، شناختی یا عاطفی تخصص دارند تا توانایی خود را برای شرکت در فعالیت های روزانه و داشتن زندگی رضایت بخش به دست آورند یا بهبود بخشند.
در زمینه تشنج، کاردرمانی بر پرداختن به محدودیت های عملکردی و ارتقای استقلال در افرادی که تشنج را تجربه می کنند، تمرکز دارد.
فواید کاردرمانی در تشنج چیست؟
کاردرمانگران می‌توانند به افراد در توسعه یا یادگیری مجدد مهارت‌های لازم برای فعالیت‌های روزمره زندگی (ADLs)، مانند لباس پوشیدن، حمام کردن، نظافت و تغذیه کمک کنند. آنها ممکن است راهبردهای انطباقی ارائه دهند، وسایل کمکی را توصیه کنند، و تکنیک هایی را برای سازگاری با هر گونه مشکل فیزیکی یا شناختی که ممکن است در طول یا بعد از تشنج ایجاد شود، آموزش دهند.
کاردرمانگران می توانند به افراد و خانواده هایشان در مورد اقدامات ایمنی برای به حداقل رساندن خطر آسیب در هنگام تشنج آموزش دهند. این ممکن است شامل آموزش راهبردهای پیشگیری از سقوط، استفاده از تجهیزات ایمنی، ایجاد محیط‌های ایمن برای تشنج، و آموزش اعضای خانواده یا مراقبان برای واکنش مناسب در طول تشنج باشد.
تشنج گاهی اوقات می تواند بر عملکردهای شناختی مانند حافظه، توجه و عملکرد اجرایی تأثیر بگذارد. کاردرمانگران می‌توانند از تکنیک‌ها و تمرین‌های مختلفی برای بهبود مهارت‌های شناختی، توسعه استراتژی‌های حافظه و افزایش توانایی‌های توجه و تمرکز استفاده کنند.
تشنج و صرع می تواند اثرات عاطفی و رفتاری بر افراد داشته باشد. کاردرمانگران می توانند مشاوره، راهبردهای مقابله ای و تکنیک های مدیریت استرس را برای کمک به افراد در مدیریت احساسات، کاهش اضطراب یا افسردگی و بهبود رفاه کلی ارائه دهند.
توجه به این نکته مهم است که اهداف و مداخلات خاص در کاردرمانی با توجه به نیازها و چالش های منحصر به فرد هر فرد مرتبط با تشنج تنظیم می شود. یک کاردرمانگر یک ارزیابی انجام می دهد و یک برنامه درمانی شخصی بر اساس توانایی ها، اهداف و محدودیت های فرد ایجاد می کند.
بیشتر بخوانید:
