کاردرمانی برای بیمار پارکینسون در مرکز خانه توانبخشی – بهترین کاردرمانی شمال تهران – بر اساس بروزترین متدهای توانبخشی ارائه می شود.
کاردرمانی می تواند نقش مهمی در مدیریت و درمان بیماری پارکینسون داشته باشد. کاردرمانگران (OTs) متخصصان توانبخشی هستند که در کمک به افراد با چالش های فیزیکی، شناختی و عاطفی تخصص دارند تا در فعالیت های روزانه خود استقلال را حفظ کنند یا دوباره به دست آورند.
بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی مزمن و پیشرونده است که عمدتاً سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می دهد. مشخصه آن از بین رفتن تدریجی سلول های تولید کننده دوپامین در ناحیه ای از مغز به نام ماده سیاه است که نقش مهمی در کنترل حرکت ایفا می کند.
بیشتر بخوانید : اختلال تعادل در بیماران پارکینسون
علائم اولیه بیماری پارکینسون عبارتند از:
- لرزش: لرزش در حال استراحت، که اغلب از یک دست شروع می شود، یک علامت اولیه شایع است. لرزش معمولاً به صورت لرزش یا لرزش ریتمیک دست ها، بازوها، پاها، فک یا صورت ظاهر می شود.
- برادی‌کینزی: به کندی حرکت و دشواری در شروع و اجرای حرکات ارادی اشاره دارد. می تواند منجر به سفتی، کاهش هماهنگی و احساس کندی عمومی در فعالیت های روزانه شود.
- سفتی: بیماری پارکینسون می تواند باعث سفتی عضلات و مقاومت در برابر حرکت شود که منجر به کاهش انعطاف پذیری و دامنه حرکتی می شود.
- بی ثباتی وضعیتی: با پیشرفت بیماری، افراد مبتلا به پارکینسون ممکن است دچار اختلال در تعادل و هماهنگی شوند که حفظ یک وضعیت ثابت و راست را دشوار می کند. این می تواند خطر سقوط را افزایش دهد.
- مشکلات گفتار و بلع: گفتار ممکن است نرم‌تر، نامفهوم یا مردد شود و با پیشرفت بیماری، مشکلات بلع نیز رخ می‌دهد.
انجماد راه رفتن: دوره های ناتوانی ناگهانی و موقت در حرکت دادن پاها، که اغلب منجر به احساس “چسبیدن” به زمین می شود. - علاوه بر علائم حرکتی، بیماری پارکینسون می تواند علائم غیر حرکتی نیز داشته باشد، مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات خواب، یبوست، از دست دادن حس بویایی و تغییرات شناختی.
در حال حاضر، هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، اما گزینه‌های درمانی مختلف، از جمله دارو، جراحی، و درمان‌های حمایتی مانند کاردرمانی و فیزیوتراپی، می‌تواند به مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا کمک کند.
راهکارهای کاردرمانی برای بیمار پارکینسون
فعالیت های آموزش زندگی روزانه (ADL): OT ها می توانند توانایی فرد را برای انجام وظایف مراقبت از خود مانند حمام کردن، لباس پوشیدن، نظافت و غذا خوردن ارزیابی کنند. آنها می‌توانند استراتژی‌ها، تجهیزات تطبیقی و تغییراتی را برای کمک به افراد مبتلا به بیماری پارکینسون برای حفظ استقلال خود در این فعالیت‌ها تا زمانی که ممکن است ارائه کنند.
آموزش مهارت‌های حرکتی ظریف: بیماری پارکینسون می‌تواند بر مهارت‌های حرکتی ظریف تأثیر بگذارد و کارهایی مانند نوشتن، بستن دکمه‌های پیراهن یا استفاده از ظروف را به چالش بکشد. کاردرمانگران می توانند تمرینات و تکنیک هایی را برای بهبود مهارت، هماهنگی و قدرت دست ارائه دهند.
تغییرات خانه: OTs می توانند محیط خانه را ارزیابی کنند و تغییراتی را برای افزایش ایمنی و دسترسی توصیه کنند.
حفظ انرژی و مدیریت خستگی: بیماری پارکینسون می تواند باعث خستگی و کاهش استقامت شود. کاردرمانگران می توانند با سرعت دادن به وظایف، استفاده از مکانیک مناسب بدن و توصیه وسایل کمکی برای کاهش تلاش فیزیکی، راهبردهایی برای حفظ انرژی در طول فعالیت های روزانه ارائه دهند.
آموزش شناختی: بیماری پارکینسون می تواند بر عملکرد شناختی از جمله توجه، حافظه و عملکردهای اجرایی تأثیر بگذارد. کاردرمانگران می توانند تمرین ها و تکنیک های آموزشی شناختی را برای بهبود مهارت های شناختی، مدیریت وظایف روزانه و جبران مشکلات شناختی ارائه دهند.
آموزش و پشتیبانی: متخصصان کاردرمانی می توانند آموزش و پشتیبانی را برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون و خانواده هایشان ارائه دهند.
تمرینات کاردرمانی پارکینسون
تمرینات دامنه حرکتی: این تمرینات به حفظ یا بهبود تحرک و انعطاف مفاصل کمک می کند. آنها شامل حرکت اعضای مختلف بدن از طریق دامنه کامل حرکت خود هستند. این می تواند شامل تمرینات کششی ملایم برای گردن، شانه ها، بازوها، مچ دست، انگشتان، باسن، زانوها و مچ پا باشد.
تمرینات دست و انگشتان: این تمرینات مهارت‌های حرکتی ظریف و مهارت‌هایی را که ممکن است تحت تأثیر بیماری پارکینسون قرار گیرند، هدف قرار می‌دهند. به عنوان مثال می توان به ضربه زدن با انگشت، بلند کردن انگشت، لمس انگشت به شست، باز کردن انگشت، و فشار دادن دست با استفاده از توپ های استرس یا بتونه درمانی اشاره کرد.
فعالیت های هماهنگی دست و چشم: هدف این فعالیت ها بهبود هماهنگی و مهارت های دیداری-حرکتی است. آنها می‌توانند شامل فعالیت‌هایی مانند پرتاب کردن و گرفتن توپ‌ها، چیدن اشیاء، نخ زدن مهره‌ها یا انجام بازی‌های ویدئویی تعاملی باشد که نیاز به هماهنگی دست و چشم دارد.
دیگر تمرینات
آموزش تعادل و وضعیت بدن: تمرینات تعادلی به بهبود ثبات و کاهش خطر سقوط کمک می کند. نمونه هایی از تمرینات تعادلی برای بیماران پارکینسونی می تواند شامل جابجایی وزن، ایستادن تک پا، راه رفتن پاشنه تا پنجه، و فعالیت های تخته تعادل باشد. در صورت نیاز می توان این تمرینات را با تکیه گاه صندلی یا نرده انجام داد.
تمرین دو وظیفه ای: تمرینات دو وظیفه ای افراد را به انجام وظایف حرکتی در حالی که همزمان درگیر یک فعالیت شناختی یا نیاز به توجه است، به چالش می کشد. به عنوان مثال، یک فرد مبتلا به بیماری پارکینسون ممکن است راه رفتن را در حین انجام کارهای شفاهی یا شناختی مانند شمارش یا نامگذاری اشیا تمرین کند..
تمرین‌های تحریک شناختی: کاردرمانی می‌تواند شامل تمرین‌های شناختی برای حفظ عملکرد شناختی و ارتقای تحریک ذهنی باشد. این می تواند شامل پازل ها، بازی های حافظه، تمرین های تداعی کلمات یا فعالیت هایی باشد که حل مسئله و توجه را به چالش می کشد.
متخصصان ما در خانه توانبخشی و بطور خاص باشگاه سالمندی خانه توانبخشی خدمات تخصصی توانبخشی سالمندان و بیماران را با بالاترین کیفیت ارائه می دهند.
بیشتر بخوانید :
