گفتاردرمانی بیماران پارکینسون
بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی پیچیده است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. در میان چالش های مختلف آن، یکی از ناراحت کننده ترین آنها، مشکل در توانایی های گفتاری است. خوشبختانه، گفتار درمانی به عنوان یک ابزار قدرتمند در کمک به بیماران پارکینسونی برای بازیابی توانایی خود در برقراری ارتباط موثر ظاهر شده است.
پارکینسون یک وضعیت عصبی است که در درجه اول بر حرکت تأثیر می گذارد و با علائمی مانند لرزش، سفتی عضلانی و برادی کینزی (کندی حرکت) مشخص می شود. با این حال، یکی از جنبه هایی که اغلب نادیده گرفته می شود، تأثیر آن بر گفتار است.
مشکلات گفتاری بیماران پارکینسون
مشکلات مربوط به گفتار در بیماران پارکینسون شایع است. این چالش ها عبارتند از:
1. دیزآرتری
دیزارتری یک اختلال گفتاری حرکتی است که بیان واضح کلمات را دشوار می کند. بیماران پارکینسون اغلب دچار اختلال در گفتار و مشکل در کنترل زیر و بم و حجم صدای خود می شوند.
2. هیپوفونی
هیپوفونی یا گفتار آرام یکی دیگر از مشکلات رایج است، بیماران ممکن است متوجه شوند که صدای آنها به تدریج آرام تر می شود و شنیدن صدای آنها برای دیگران دشوار است.
3. کاهش بیان
پارکینسون می تواند منجر به کاهش توانایی انتقال احساسات از طریق گفتار شود. بیماران ممکن است در ارتباطات خود کمتر متحرک یا رسا به نظر برسند.
مشکلات بلع در بیماران پارکینسون
دیسفاژی اصطلاح پزشکی برای مشکل در بلع است. در بیماران پارکینسون، دیسفاژی به دلیل زوال عضلات مسئول فرآیند پیچیده بلع است. این فقط یک ناراحتی ساده نیست. در صورت عدم توجه می تواند منجر به عوارض جدی شود. گفتاردرمانی بیماران پارکینسون می تواند به بهبود اختلالات بلع کمک کند.
علل دیسفاژی در بیماری پارکینسون
1. سفتی عضلانی
بیماری پارکینسون با سفتی عضلات، از جمله عضلات درگیر در بلع، مشخص می شود. این سفتی حرکت موثر غذا و مایعات را از طریق گلو دشوار می کند.
2. کاهش تولید بزاق
پارکینسون می تواند باعث کاهش تولید بزاق و خشکی دهان شود. بزاق کافی برای حرکت روان غذا در هنگام بلع ضروری است.
3. اختلال در رفلکس
این بیماری می‌تواند رفلکس‌هایی را که فرآیند بلع را هماهنگ می‌کنند، مختل کند و کارآیی آن را کاهش دهد و بیشتر مستعد خفگی یا آسپیراسیون شود.
4. عوارض جانبی داروها
برخی از داروهایی که برای مدیریت علائم پارکینسون استفاده می‌شوند، می‌توانند به عنوان یک عارضه جانبی، مشکلات بلع را تشدید کنند.
گفتاردرمانی بیماران پارکینسون
گفتار درمانی برای بیماران پارکینسون یک برنامه واحد ندارد. درمانگران برنامه های فردی را بر اساس نیازها و چالش های خاص بیمار توسعه می دهند. این رویکرد مناسب بهترین نتایج ممکن را تضمین می کند.
تمرین ها و تکنیک ها
گفتاردرمانگران از تمرین ها و تکنیک های مختلفی برای رفع مشکلات گفتاری استفاده می کنند:
1. تمرینات صوتی
بیماران روی تقویت تارهای صوتی خود و تمرین بیان واضح از طریق تمرینات صوتی خاص کار می کنند.
2. تکنیک های تنفس
بهبود کنترل تنفس می تواند به طور قابل توجهی وضوح و فرافکنی صدا را افزایش دهد.
3. تمرین های مفصلی
تمرین‌های مفصلی بر تلفظ دقیق تمرکز می‌کنند و به بیماران کمک می‌کنند تا کنترل ماهیچه‌های گفتاری خود را دوباره به دست آورند.
دستگاه های گفتاری
در برخی موارد، درمانگران ممکن است دستگاه های کمک کننده گفتار مانند دستگاه های تولید کننده گفتار یا برنامه های ارتباطی را توصیه کنند. این ابزارها می توانند کمک ارزشمندی در برقراری ارتباط برای افراد دارای اختلال گفتاری شدید باشند.
گفتاردرمانی مشکلات بلع
گفتار درمانگران نقش مهمی در کمک به بیماران پارکینسونی برای مدیریت دیسفاژی دارند. آنها راهبردهایی را برای بهبود هماهنگی بلع و ایمنی در طول وعده های غذایی آموزش می دهند.
تنظیمات رژیم غذایی توسط گفتاردرمانگر، مانند غلیظ کردن مایعات یا اصلاح بافت غذا، می تواند بلع را ایمن تر و قابل کنترل تر کند.
سوالات متداول
آیا گفتار درمانی برای همه بیماران پارکینسون موثر است؟
گفتار درمانی می تواند به درجات مختلف برای اکثر بیماران پارکینسون مفید باشد. اثربخشی به علائم خاص فرد و تعهد آنها به درمان بستگی دارد.
بیماران پارکینسونی هر چند وقت یک بار باید در جلسات گفتار درمانی شرکت کنند؟
تعداد جلسات متفاوت است اما معمولاً چندین بار در هفته برنامه ریزی می شود. حفظ نظم برای مشاهده بهبود قابل توجه مهم است.
آیا گفتار درمانی می تواند مشکلات گفتاری بیماران پارکینسونی را به طور کامل درمان کند؟
در حالی که گفتار درمانی می تواند به طور قابل توجهی گفتار را بهبود بخشد، ممکن است تمام مشکلات گفتاری را به طور کامل درمان نکند. میزان بهبود از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
بیشتر بخوانید :
کاردرمانی برای بیمار پارکینسون
