اتیسم که با اختلال طیف اوتیسم شناخته می شود یکی از اختلالات شایع رشدی – عصبی است که شیوع آن در سالیان اخیر افزایش یافته است.
کودکان مبتلا اختلال اوتیسم که به دلیل تفاوت در مغز ایجاد می شود، معمولا مشکلاتی در ارتباط و تعامل اجتماعی و رفتارها یا علایق محدود یا تکراری دارند که آن ها را از سایر افراد متمایز می کند.
کودکان مبتلا به این اختلال همچنین ممکن است روش های مختلفی برای یادگیری، حرکت یا توجه و تمرکز داشته باشند.
اگرچه اتیسم را می توان در هر سنی تشخیص داد، اما به عنوان یک “اختلال رشدی” توصیف می شود زیرا علائم معمولاً در دو سال اول زندگی ظاهر می شوند.
اوتیسم به عنوان یک اختلال “طیف” شناخته می شود، زیرا تنوع گسترده ای در نوع و شدت علائمی که افراد تجربه می کنند وجود دارد.
مهم ترین علائم اتیسم در کودک
- مشکل در مهارت های ارتباط اجتماعی و تعامل با سایر افراد (مهارت های ارتباط اجتماعی و تعامل می تواند برای افراد مبتلا به اتیسم چالش برانگیز باشد)
- اجتناب از تماس چشمی حتی با والدین
- عدم پاسخ دهی به نام خود در حدود یکسالگی
- حرکات و حالات بدن اطرافیان را درک نمی کند
- عدم نشان دادن حالات چهره مانند شادی، غمگینی، عصبانیت و تعجب را در حدود یکسالگی
- عدم انجام بازی های تعاملی
- تا سن ۱۸ ماهگی به چیزی اشاره نمی کند.
- به کودکان دیگر توجه نمی کند و تا 36 ماهگی با آنها در بازی همراه نمی شود.
- اگر طعم، بو یا صدای خاصی را دوست نداشته باشند بسیار ناراحت می شوند
- حرکات تکراری انجام می دهد
- کلمات یا عبارات را بارها و بارها تکرار می کند (به نام اکولالیا)
- هر بار با اسباب بازی ها به یک شکل بازی می کند
- روی قسمت هایی از اشیاء (مثلاً چرخ ها) متمرکز است.
- علایق وسواسی دارد
- باید از روال خاصی پیروی کند.
- واکنش‌های غیرعادی نسبت به صدا، بو، مزه، ظاهر یا احساس اشیا دارد
- به اندازه بچه های دیگر صحبت نمی کند
- تکرار عباراتی که از دیگران می شنود.
- گفتن احساسشان برایش سخت است
- عدم تمایل به تغییر روال
- علاقه بسیار شدید به موضوعات یا فعالیت های خاص
- تمایل به انزوا و تنهایی
اوتیسم گاهی اوقات می تواند در دختران و پسران متفاوت باشد.
برای مثال، دختران اوتیستیک ممکن است ساکت تر باشند، ممکن است احساسات خود را پنهان کنند و به نظر می رسد که بهتر با موقعیت های اجتماعی کنار می آیند.
این بدان معناست که تشخیص اوتیسم در دختران دشوارتر است.
دلایل و عوامل خطر
محققان علل اولیه اتیسم را نمی‌دانند، اما مطالعات نشان می‌دهد که ژن‌های یک فرد می‌توانند همراه با عوامل محیطی می توانند خطر بروز اوتیسم را افزایش دهند.
برخی عوامل خطر :
- بارداری والدین در سنین بالای ۳۵ سال
- وزن کم و نارس بودن نوزاد
- داشتن شرایط ژنتیکی خاص (مانند سندرم داون یا سندرم X شکننده)
روشهای درمان اتیسم
اگرچه هیچ درمان قطعی برای اوتیسم وجود ندارد اما مراقبت و خدمات مناسب توانبخشی زودهنگام می‌تواند مشکلات افراد را کاهش دهد و در عین حال به آنها کمک کند مهارت‌های جدید را بیاموزند و نقاط قوت خود را تقویت کنند.
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است با طیف وسیعی از مشکلات روبرو شوند، به این معنی که بهترین درمان واحد برای اوتیسم وجود ندارد.
دارو
یک درمانگر و متخصص اوتیسم ممکن است برای درمان علائم خاص دارو تجویز کند. با دارو، فرد مبتلا به ASD ممکن است مشکلات کمتری با موارد زیر داشته باشد:
- تحریک پذیری
- پرخاشگری
- رفتار تکراری
- بیش فعالی
- مشکلات توجه
- اضطراب و افسردگی
مداخلات رفتاری، روانشناختی و آموزشی
این برنامه‌ها معمولاً بسیار ساختارمند و فشرده هستند و ممکن است مراقبان، خواهران و برادران و سایر اعضای خانواده را شامل شوند. این برنامه ها ممکن است به افراد مبتلا به ASD کمک کند:
- مهارت های اجتماعی، ارتباطی و زبانی را بیاموزند
- رفتارهایی که در عملکرد روزانه اختلال ایجاد می کنند را کاهش دهند
- نقاط قوت را افزایش دهند
- مهارت های زندگی را برای افزایش استقلال بیاموزند.
کاردرمانی و مداخلات رفتاری ، بازی درمانی و گفتاردرمانی در کنار مداخلات روانشناسی از مهم ترین درمان های اوتیسم هستند که به تخفیف مشکلات این کودکان و کمک به آن ها در غلبه بر چالش های زندگی کمک می کنند.
مقالات مرتبط :