درد در دوران سالمندی موضوعی پیچیده و چندوجهی است که می تواند از منابع مختلفی از جمله بیماری های مزمن، بیماری های دژنراتیو، آسیب ها و تغییرات در ساختار و عملکرد بدن در طول زمان نشات بگیرد. با افزایش سن، ممکن است سلامت جسمی آنها کاهش یابد که می تواند به ایجاد یا تشدید درد کمک کند. درک علل درد در دوران سالمندی و راهکارهای مدیریت آن برای ارتقای رفاه و کیفیت زندگی سالمندان بسیار مهم است.
اغلب دردهای دوران سالمندی متمرکز بر دردهای اسکلتی – عضلانی است که درمان اصلی آن تحرک و ورزش و حفظ عضلات در این دوران است که با روشهای کاردرمانی و توانبخشی که در باشگاه سالمندی خانه توانبخشی ارائه می شود ، می توان به تسکین آن ها و جلوگیری از تشدید درد کمک کرد.
علل درد در دوران سالمندی
استئوآرتریت: این یک نوع رایج آرتریت است که زمانی رخ می‌دهد که غضروف محافظ انتهای استخوان‌ها در طول زمان فرسوده شود. آرتروز معمولا مفاصل تحمل کننده وزن مانند زانوها، لگن و ستون فقرات را تحت تاثیر قرار می دهد و منجر به درد، سفتی و کاهش تحرک می شود.
آرتریت روماتوئید: بر خلاف استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید یک اختلال خود ایمنی است که باعث التهاب در مفاصل می شود. این می تواند افراد را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد، اما با افزایش سن بدتر می شود. آرتریت روماتوئید می تواند باعث درد، تورم و تغییر شکل در مفاصل شود.
بیماری دژنراتیو دیسک: با افزایش سن افراد، دیسک‌های بین مهره‌ای در ستون فقرات می‌توانند تحلیل بروند و منجر به وضعیتی به نام بیماری دیسک دژنراتیو شوند. این می تواند منجر به کمردرد مزمن شود، همچنین در صورت فشار دادن دیسک ها به اعصاب مجاور، درد و بی حسی در اندام ها ایجاد می شود.
پوکی استخوان: پوکی استخوان وضعیتی است که با از دست دادن تراکم استخوان مشخص می شود و استخوان ها را ضعیف و مستعد شکستگی می کند. شکستگی های ناشی از پوکی استخوان می تواند منجر به درد حاد و عوارض طولانی مدت شود.
نوروپاتی محیطی: نوروپاتی محیطی به آسیب اعصاب محیطی اشاره دارد که می تواند باعث درد، گزگز و بی حسی در اندام ها شود. دیابت، کمبود ویتامین و برخی داروها از علل شایع نوروپاتی محیطی در افراد مسن هستند.
سرطان: افراد مسن در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان هستند و درد ناشی از سرطان می‌تواند توسط خود تومور و همچنین درمان‌هایی مانند جراحی، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی ایجاد شود.
آسیب های اسکلتی عضلانی: سقوط و سایر حوادث می تواند منجر به آسیب های اسکلتی عضلانی مانند شکستگی، رگ به رگ شدن و کشیدگی شود که می تواند باعث درد حاد یا مزمن شود.
روشهای درمان درد در دوران سالمندی
داروها:
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می‌توانند به کاهش التهاب و تسکین درد مرتبط با بیماری‌هایی مانند استئوآرتریت و روماتیسم مفصلی کمک کنند.
استامینوفن اغلب برای مدیریت دردهای خفیف تا متوسط توصیه می شود، به ویژه در افراد مسن که ممکن است در معرض خطر بالاتر عوارض ناشی از NSAID ها باشند.
داروهای ضد افسردگی و ضد تشنج می توانند برای مدیریت انواع خاصی از دردهای مزمن، از جمله دردهای عصبی موثر باشند.
فیزیوتراپی: فیزیوتراپی می تواند به بهبود قدرت، انعطاف پذیری و تحرک کمک کند، که می تواند درد را کاهش دهد و از آسیب بیشتر جلوگیری کند. در جلسات فیزیوتراپی می توان از تمرینات درمانی، تکنیک های درمان دستی و روش هایی مانند گرما و سرما درمانی استفاده کرد.
کاردرمانی: کاردرمانگران می توانند به افراد مسن کمک کنند تا راهبردهایی را برای انجام فعالیت های روزانه با درد و ناراحتی کمتر بیاموزند. آنها ممکن است دستگاه های کمکی، اصلاحات ارگونومیک و تکنیک های تطبیقی را برای بهبود عملکرد و استقلال توصیه کنند.
سایر روشهای درمانی
درمان های تزریقی: تزریق کورتیکواستروئیدها یا اسید هیالورونیک به طور مستقیم به مفاصل آسیب دیده می تواند به طور موقت درد و التهاب را به ویژه برای شرایطی مانند استئوآرتریت تسکین دهد.
جراحی: در برخی موارد، ممکن است جراحی برای ترمیم مفاصل آسیب دیده، رفع فشار اعصاب، تثبیت شکستگی ها یا برداشتن تومورها توصیه شود. مداخلات جراحی باید به دقت مورد توجه قرار گیرد، به ویژه در افراد مسن که ممکن است نگرانی های سلامت بیشتری داشته باشند یا ممکن است بیهوشی و جراحی را تحمل نکنند و همچنین افراد جوانتر.
دردهای اسکلتی – عضلانی در افراد سالمند شیوع بیشتری نسبت به افراد جوان دارد و انجام ورزش در خانه و کاردرمانی و توانبخشی نقش مهمی در مدیریت آن دارد. با مراجعه به مرکز خانه توانبخشی و بهره مندی از خدماتی که در باشگاه سالمندی ارائه می شود ، می توانید دوران سالمندی بهتری را تجربه کنید.
