اختلال تعادل در بیماران سکته مغزی شایع است و می تواند به طور قابل توجهی بر توانایی های عملکردی و کیفیت زندگی آنها تأثیر بگذارد. سکته مغزی می تواند به نواحی مغز که مسئول تعادل و هماهنگی هستند آسیب برساند و منجر به انواع مختلفی از مشکلات تعادلی شود.
سکته مغزی زمانی رخ می دهد که جریان خون به مغز مختل شود و منجر به آسیب به سلول های مغز شود. سکته مغزی می تواند عواقب شدیدی داشته باشد و یک اورژانس پزشکی محسوب می شود.
سکته مغزی ایسکمیک: این شایع ترین نوع است که حدود 85 درصد از سکته های مغزی را شامل می شود. زمانی اتفاق می‌افتد که یک لخته خون یا تجمع پلاک یک رگ خونی را مسدود می‌کند و جریان خون در ناحیه‌ای از مغز را کاهش می‌دهد یا به طور کامل قطع می‌کند.
سکته هموراژیک: این نوع سکته زمانی رخ می دهد که یک رگ خونی در مغز پاره شود و باعث خونریزی در بافت مغز یا فضای اطراف مغز شود.
عوامل خطر: چندین عامل خطر احتمال سکته مغزی را افزایش می دهند. این شامل:
- فشار خون بالا (فشار خون بالا)
- سیگار کشیدن
- دیابت
- سطح کلسترول بالا
- چاقی
- عدم تحرک بدنی
- بیماری قلبی
- ضربان قلب نامنظم
- سابقه خانوادگی سکته مغزی
- سن (خطر با افزایش سن افزایش می یابد)
علائم و نشانه‌ها
علائم سکته مغزی می‌تواند بسته به ناحیه آسیب‌دیده مغز متفاوت باشد. علائم و نشانه های رایج عبارتند از:
- ضعف یا بی حسی ناگهانی در یک طرف بدن که اغلب روی صورت، بازو یا پا تاثیر می گذارد.
- مشکل در صحبت کردن یا درک گفتار.
- سردرد شدید ناگهانی.
- مشکل در تعادل، هماهنگی یا راه رفتن.
- مشکلات بینایی، مانند تاری دید یا دوبینی.
- گیجی، سرگیجه یا از دست دادن هوشیاری.
اختلال تعادل در بیماران سکته مغزی
اختلالات تعادلی مرتبط با سکته مغزی می تواند به روش های مختلفی ظاهر شود، از جمله:
- بی ثباتی وضعیتی: مشکل در حفظ وضعیت عمودی یا تعادل ثابت در هنگام نشستن، ایستادن یا راه رفتن.
- بی توجهی یک طرفه: نادیده گرفتن یک طرف بدن یا محیط که منجر به عدم تعادل می شود.
- اختلال عملکرد وستیبولار: آسیب به سیستم تعادلی که منجر به سرگیجه و بی ثباتی می شود.
- نقص حسی: اختلال در حس یا حس عمقی (آگاهی از وضعیت بدن) که بر تعادل و هماهنگی تأثیر می گذارد.
- ضعف یا اسپاسم عضلانی: عضلات ضعیف یا سفت، به ویژه در یک طرف بدن، منجر به چالش های تعادل می‌شوند.
- مشکلات هماهنگی: مشکل در هماهنگی حرکات و حفظ تعادل در طول فعالیت های پیچیده.
بیشتر بخوانید : اختلال تعادل در سالمندان
درمان اختلال تعادل در بیماران سکته مغزی
توانبخشی نقش مهمی در رفع اختلالات تعادل در بیماران سکته مغزی دارد. کاردرمانگران، فیزیوتراپیست ها و سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی با یکدیگر همکاری می کنند تا یک برنامه درمانی جامع را ایجاد کنند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
تمرینات تمرینی تعادل: تمرینات هدفمند برای بهبود قدرت، هماهنگی و کنترل تعادل، مانند جابجایی وزن، ایستادن روی سطوح ناپایدار و فعالیت های تعادل پویا.
تمرین راه رفتن: تکنیک ها و تمرین هایی برای بهبود توانایی های راه رفتن، از جمله قرار دادن مناسب پا، توزیع وزن و طول گام.
توانبخشی سیستم وستیبولار: تمرینات و مانورهای خاص برای رفع اختلال عملکرد سیستم وستیبولار و بهبود تعادل.
تمرینات قدرتی و انعطاف پذیری: تمرینات تقویتی برای رفع ضعف عضلانی و بهبود ثبات.
تطبیق‌ها و وسایل کمکی: توصیه‌هایی برای وسایل کمکی مانند عصا، واکر یا ارتز برای افزایش تعادل و ایمنی در حین حرکت.
بیشتر بخوانید : کاردرمانی سالمندان در جردن
اصلاحات محیطی: اصلاح محیط خانه برای به حداقل رساندن خطرات سقوط، مانند حذف خطرات زمین خوردن، بهبود روشنایی و نصب نرده ها یا دستگیره.
بازآموزی حسی: تکنیک هایی برای بهبود یکپارچگی حسی، از جمله فعالیت هایی که حس عمقی و آگاهی بدن را افزایش می دهند.
پیشگیری از سقوط: بیماران سکته مغزی با اختلالات تعادلی در معرض خطر بیشتری برای زمین خوردن هستند. کاردرمانگران و متخصصان مراقبت های بهداشتی به بیماران و مراقبان راهبردهای پیشگیری از سقوط، از جمله ارزیابی ایمنی خانه، آموزش مکانیک مناسب بدن، آموزش تکنیک های انتقال ایمن، و ارائه توصیه هایی برای تجهیزات سازگار برای حمایت از فعالیت های روزانه، آموزش می دهند.
فناوری کمکی: کاردرمانگران می توانند نیاز به فناوری کمکی یا وسایلی را که می توانند به تعادل و تحرک کمک کنند، ارزیابی کرده و آموزش دهند. اینها ممکن است شامل وسایل کمکی راه رفتن، اسکوترهای حرکتی یا وسایل پوشیدنی برای ثبات و تشخیص سقوط باشد.
