اختلال نقص توجه ـ بیش فعالی (ADHD) با یک الگوی مداوم از بی توجهی و یا بیش فعالی- تکانشگری مشخص می شود که در عملکرد تحصیلی یا رشد اختلال ایجاد می کند. کاردرمانی ذهنی بخش مهمی از برنامه درمانی کودکان بیش فعال است که توسط متخصصان ما در کلینیک خانه توانبخشی ارائه می شود. این روش درمانی با تمرکز بر بهبود مهارت‌های حرکتی، حسی، شناختی و اجتماعی-عاطفی به کودک کمک می‌کند تا بهتر با محیط اطراف خود ارتباط برقرار کند و در فعالیت‌های روزمره موفق‌تر باشد.
اختلال نقص توجه – بیش فعالی بیش فعالی در کودکان با حرکت مداوم، اقدامات تکانشی و ناتوانی در تمرکز طولانی مدت مشخص می شود. در حالی که انرژی و اشتیاق بالا در کودکان طبیعی است، بیش فعالی اغلب شدیدتر و پایدارتر است. کودکان مبتلا به بیش فعالی ممکن است در یک جا نشستن مشکل داشته باشند، بیش از حد بی قراری کنند و در انجام فعالیت های ساختاریافته دچار چالش شوند. این رفتارها می تواند مانع پیشرفت آنها در مدرسه شود و بر تعاملات اجتماعی آنها تأثیر بگذارد.
بیش فعالی اغلب با اختلال نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) همراه است، اگرچه همه کودکان بیش فعال به ADHD تشخیص داده نمی شوند. تشخیص تفاوت بین یک کودک به طور طبیعی پرانرژی و کودکی که تمایل به بیش فعالی دارد می تواند چالش برانگیز باشد. با این حال، کاردرمانی می تواند برای هر کودکی که تلاش می کند تا سطح فعالیت خود را تنظیم کند، صرف نظر از تشخیص، مفید باشد.
افراد مبتلا به ADHD یک الگوی مداوم از انواع علائم زیر را تجربه می کنند:
- بیش فعالی به این معنی که ممکن است به نظر برسد که فرد دائماً حرکت می کند، از جمله در موقعیت هایی که مناسب نیست، یا بیش از حد بی قراری می کند، ضربه می زند یا صحبت می کند. در بزرگسالان، بیش فعالی ممکن است به معنای بی قراری شدید یا صحبت بیش از حد باشد.
- بی توجهی به این معنا که ممکن است فرد در ادامه کار، حفظ تمرکز و سازماندهی مشکل داشته باشد و این مشکلات به دلیل سرپیچی یا عدم درک نیست.
- تکانشگری به این معنی است که فرد ممکن است بدون فکر عمل کند یا در کنترل خود مشکل داشته باشد. یک فرد تکانشی ممکن است حرف دیگران را قطع کند یا بدون در نظر گرفتن پیامدهای بلندمدت تصمیمات مهمی بگیرد.
علائم اختلال نقص توجه ـ بیش فعالی
برخی از افراد مبتلا به ADHD عمدتاً علائم بی توجهی را دارند. برخی دیگر عمدتاً علائم بیش فعالی- تکانشگری را دارند. برخی افراد هر دو نوع علائم را دارند.
بسیاری از افراد مقداری بی توجهی، فعالیت حرکتی و تکانشگری را تجربه می کنند، اما برای افراد مبتلا به بیش فعالی، این رفتارها:
- شدیدتر هستند
- بیشتر رخ می دهد
- تداخل یا کاهش کیفیت عملکرد آنها از نظر اجتماعی، مدرسه یا شغل رخ می دهد.
بی توجهی
- جزئیات را نادیده می گیرد و در کارهای مدرسه، محل کار یا در حین فعالیت های دیگر اشتباهات سهل انگارانه انجام می دهد.
- در حفظ توجه در حین بازی یا کارهایی مانند مکالمه یا سخنرانی مشکل دارند.
- به نظر می رسد به حرفهایی که با او زده می شود توجه نمی کند.
- پیروی از دستورالعمل ها یا به پایان رساندن تکالیف مدرسه، کارهای روزمره یا وظایف در محل کار برایشان دشوار است.
- براحتی دچار حواس پرتی می شود.
- بطور مکرر وسایل شخصی خود را گم می کند.
- از کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی در طولانی مدت دارند اجتناب می کند.
- فراموشکار است.
بیش فعالی- تکانشگری
- توانایی نشستن در یک وضعیت ثابت به مدت طولانی را ندارند.
- احساس بی قراری مدام دارند.
- توانایی انجام بازی های آرام و بدون سر و صدا را ندارد.
- دائما در حال حرکت هستند.
- زیاد حرف می زنند و بطور مکرر وسط صحیت های اطرافیان وارد بحث می شوند.
- توانایی ماند در صف و حفظ نوبت را ندارند.
تشخیص اختلال نقص توجه – بیش فعالی
برای اینکه یک فرد تشخیص اختلال نقص توجه ـ بیش فعالی را دریافت کند، علائم بی توجهی و یا بیش فعالی- تکانشگری باید مزمن یا طولانی مدت باشد، عملکرد فرد را مختل کند و باعث شود که فرد از رشد معمولی برای سن خود عقب بماند. استرس، اختلالات خواب، اضطراب، افسردگی و سایر شرایط یا بیماری‌های فیزیکی می‌توانند علائمی مشابه علائم ADHD ایجاد کنند. بنابراین، ارزیابی کامل برای تعیین علت علائم ضروری است.
اکثر کودکان مبتلا به این اختلال در طول سال های ابتدایی دبستان تشخیص داده می شوند. برای اینکه یک نوجوان یا بزرگسال تشخیص بیش فعالی را دریافت کند، باید علائم قبل از 12 سالگی وجود داشته باشد.
علائم ADHD می تواند در سنین 3 تا 6 سالگی ظاهر شود و تا نوجوانی و بزرگسالی ادامه یابد. علائم ADHD را می توان با مشکلات عاطفی یا انضباطی اشتباه گرفت یا در کودکانی که عمدتاً علائم بی توجهی دارند، به طور کامل نادیده گرفته می شود که منجر به تاخیر در تشخیص می شود. بزرگسالان مبتلا به ADHD تشخیص داده نشده ممکن است سابقه عملکرد تحصیلی ضعیف، مشکلات در محل کار، یا روابط دشوار یا شکست خورده داشته باشند.
علائم اختلال نقص توجهی ـ بیش فعالی می تواند در طول زمان با افزایش سن فرد تغییر کند. در کودکان مبتلا به ADHD، بیش فعالی- تکانشگری غالب ترین علامت است. وقتی کودک به مدرسه می رود ممکن است علائم بی توجهی بیشتر شود و باعث شود کودک از نظر تحصیلی دچار مشکل شود. در نوجوانی، به نظر می رسد بیش فعالی کاهش می یابد و علائم ممکن است بیشتر شامل احساس بی قراری باشد، اما بی توجهی و تکانشگری ممکن است وجود داشته باشد. بسیاری از نوجوانان مبتلا به ADHD نیز با روابط و رفتارهای ضد اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند. بی توجهی، بی قراری و تکانشگری تمایل دارد تا بزرگسالی ادامه یابد.
کاردرمانی برای کودکان بیش فعال
برای کودکانی که رفتارهای بیش فعال از خود نشان می دهند، ;hvnvlhkd می تواند ابزار ارزشمندی باشد. بیش فعالی اغلب تمرکز، کنترل تکانه ها و تنظیم احساسات را برای کودکان دشوار می کند، که می تواند بر تعاملات و موفقیت آنها در فعالیت های روزانه تأثیر بگذارد. کاردرمانگران fi کودکان بیش فعال کمک می کنند تا تکنیک های خودتنظیمی، مهارت های اجتماعی و مکانیسم های مقابله ای را برای مدیریت بهتر سطوح انرژی و پاسخ هایشان تقویت کنند.
کاردرمانی برای ارتقای کیفیت کلی زندگی کودکانی ضروری است که در زمینه‌های خاص رشد با مشکلاتی روبرو هستند. برای کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه – بیش فعالی ، کاردرمانی یک رویکرد ساختاریافته برای مدیریت تکانشگری، تقویت تمرکز و ایجاد انعطاف پذیری ارائه می دهد. از طریق تکنیک‌ها و ابزارهای شخصی‌سازی‌شده، کاردرمانی به نیازهای منحصربه‌فرد هر کودک می‌پردازد و مناطقی را هدف قرار می‌دهد که ممکن است در آن مشکل داشته باشند، مانند پردازش حسی یا تنظیم هیجانی.
با تمرکز بر فعالیت‌هایی که مهارت‌های حرکتی را ایجاد می‌کنند، خودتنظیمی را تشویق می‌کنند و یکپارچگی حسی را بهبود می‌بخشند، کاردرمانی به کودکان بیش‌فعال در بسیاری از جنبه‌های زندگی، از جمله تکالیف مدرسه، تعاملات اجتماعی و اعتماد به نفس کمک می‌کند. هدف نهایی این است که کودکان را با ابزارهایی برای مدیریت رفتارها و تکانه هایشان تجهیز کنیم و به آنها مهارت هایی بدهیم تا به طور مستقل و با اطمینان در محیط های مختلف عمل کنند.
تکنیک های مورد استفاده در کاردرمانی برای کودکان بیش فعال
کاردرمانگران از طیف وسیعی از تکنیک ها برای کمک به کودکان بیش فعال برای بهبود تمرکز، کنترل رفتارهای تکانشی و توسعه انعطاف پذیری عاطفی استفاده می کنند. در اینجا چند روش متداول استفاده می شود:
1. درمان یکپارچگی حسی
درمان یکپارچگی حسی مبتنی بر درک این است که برخی از کودکان با پردازش ورودی‌های حسی مانند سر و صدا، لمس یا حرکت دست و پنجه نرم می‌کنند. کودکان بیش فعال اغلب نسبت به محرک‌ها حساسیت یا کم‌حساسیت نشان می‌دهند که منجر به بی‌قراری یا رفتار حسی می‌شود. این درمان شامل قرار گرفتن کنترل‌شده در معرض فعالیت‌های حسی است که می‌تواند به کودکان کمک کند تا پاسخ‌های خود را به محرک‌های مختلف تنظیم کنند و در نهایت ذهن و بدن‌شان را آرام کنند.
2. تکنیک های رفتاری و تقویت مثبت
رویکردهای رفتاری در کاردرمانی برای مدیریت تکانشگری در کودکان بیش فعال ضروری است. کاردرمانگران از روش‌های تقویت مثبت و مبتنی بر پاداش برای تشویق رفتارهای مطلوب استفاده می‌کنند و به کودکان کمک می‌کنند تا مزایای خودکنترلی و تمرکز را درک کنند. با پاداش دادن به اقدامات خاص، درمانگران می توانند رفتار کودک را شکل دهند و به تدریج مدیریت تکانه را بهبود بخشند.
3. توسعه مهارت های حرکتی درشت و ظریف
کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه – بیش فعالی اغلب از رشد مهارت های حرکتی سود می برند، زیرا نیاز به تمرکز و دقت دارد. فعالیت‌های حرکتی ظریف مانند کشیدن یا نخ زدن به مهره‌ها به بهبود هماهنگی چشم و دست کمک می‌کند، در حالی که فعالیت‌های حرکتی درشت مانند کوهنوردی یا تمرینات تعادلی می‌تواند کنترل فیزیکی کلی را افزایش دهد. این فعالیت‌ها دامنه توجه را بهبود می‌بخشد و به کودکان کمک می‌کند تمرکز پایدار را به شیوه‌ای ساختاریافته تمرین کنند.
کلمات مرتبط :
اختلال نقص توجه ـ بیش فعالی – درمان بیش فعالی – کاردرمانی برای کودکان بیش فعال – کاردرمانی کودکان – کاردرمانی اختلال نقص توجه – بهترین مرکز توانبخشی ذهنی کودکان در منطقه ۳ تهران – کاردرمانی برای کودکان در تهران
