اختلال تعادل در کودکان به شرایطی اطلاق می شود که بر توانایی آنها در حفظ تعادل و ثبات تأثیر می گذارد. این اختلالات می توانند علل مختلفی داشته باشند و ممکن است با علائم متفاوتی بروز کنند. در اینجا برخی از اختلالات تعادلی رایج که در کودکان دیده می شود آورده شده است:
سرگیجه موضعی حمله ای خوش خیم (BPPV): BPPV با دوره های کوتاه سرگیجه و عدم تعادل که توسط حرکات خاص سر ایجاد می شود مشخص می شود. این به دلیل جابجایی کریستال های ریز کلسیم در گوش داخلی رخ می دهد. در حالی که بیشتر در بزرگسالان دیده می شود، BPPV می تواند کودکان را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
میگرن: میگرن می‌تواند باعث سرگیجه و مشکلات تعادلی در کودکان شود. این میگرن ها اغلب دارای علائم همراه مانند سردرد، حساسیت به نور و صدا و حالت تهوع هستند.
بیماری منیر: اگرچه در کودکان نادر است، بیماری منیر می تواند باعث سرگیجه، کاهش شنوایی، وزوز گوش (زنگ در گوش) و احساس پری در گوش آسیب دیده شود. معمولاً با حملات مکرر مشخص می شود که می تواند چندین ساعت طول بکشد.
فیستول پری لنفاتیک: این وضعیت زمانی رخ می دهد که مایع گوش داخلی به داخل گوش میانی نشت کند. این می تواند ناشی از ضربه، تغییرات فشار (به عنوان مثال، در طول سفر هوایی یا غواصی)، یا نقص مادرزادی باشد. علائم ممکن است شامل سرگیجه، کاهش شنوایی و عدم تعادل باشد.
سایر دلایل اختلال تعادل در کودکان
لابیرنتیت حاد: لابیرنتیت به التهاب گوش داخلی اشاره دارد که معمولاً در اثر عفونت ویروسی یا باکتریایی ایجاد می شود. این می تواند منجر به سرگیجه ناگهانی، کاهش شنوایی و اختلال تعادل در کودکان شود.
ناهنجاری های گوش داخلی: برخی از کودکان ممکن است با ناهنجاری های ساختاری گوش داخلی متولد شوند. این شرایط می تواند بر تعادل تأثیر بگذارد و ممکن است با کاهش شنوایی همراه باشد.
اختلالات پردازش حسی: کودکان مبتلا به اختلالات پردازش حسی ممکن است در ادغام و تفسیر اطلاعات حسی، از جمله اطلاعات مربوط به تعادل و آگاهی فضایی، مشکل داشته باشند. این اختلالات می تواند بر توانایی کودک برای حفظ تعادل و هدایت موثر محیط خود تأثیر بگذارد.
درمان اختلالات تعادل در کودکان به تشخیص خاص و علت زمینه ای بستگی دارد. ممکن است شامل داروها، تمرینات درمانی توانبخشی وستیبولار (VRT) برای بهبود تعادل و هماهنگی، اصلاح شیوه زندگی و مدیریت علائم مرتبط باشد.
کاردرمانی برای اختلالات تعادل در کودکان
کاردرمانی می تواند جزء مهمی از رویکرد چند رشته ای در مدیریت اختلالات تعادل در کودکان باشد. کاردرمانگران می‌توانند به کودکان کمک کنند تا مهارت‌ها، استراتژی ها و سازگاری ها را برای بهبود تعادل، هماهنگی و توانایی‌های عملکردی کلی خود توسعه دهند. در اینجا چند راه وجود دارد که ممکن است کاردرمانی مفید باشد:
درمان یکپارچگی حسی: کاردرمانگرانی که در تکنیک‌های یکپارچگی حسی آموزش دیده‌اند، می‌توانند به کودکان مبتلا به اختلال تعادل کمک کنند تا مهارت‌های پردازش حسی و یکپارچگی خود را بهبود بخشند. آنها از فعالیت های خاصی برای تحریک سیستم دهلیزی و افزایش توانایی کودک در تفسیر و پاسخ به اطلاعات حسی مرتبط با تعادل استفاده می کنند. این ممکن است شامل فعالیت هایی مانند چرخیدن، چرخیدن، یا استفاده از توپ های درمانی برای به چالش کشیدن و بهبود تعادل و هماهنگی باشد.
آموزش تعادل: کاردرمانگران می‌توانند تمرینات و فعالیت های هدفمند تمرین تعادل را برای بهبود تعادل ایستا و پویای کودک ارائه دهند. این تمرینات ممکن است شامل به چالش کشیدن تعادل کودک از طریق موقعیت ها، سطوح و حرکات مختلف برای تقویت عضلات مرکزی، بهبود ثبات و افزایش کنترل وضعیت بدن باشد.
سایر راهکارهای کاردرمانی
تمرین های هماهنگی: کاردرمانگران می توانند فعالیت هایی را طراحی کنند که بر بهبود مهارت های هماهنگی تمرکز دارند، مانند هماهنگی دو طرفه (استفاده از هر دو طرف بدن با هم)، هماهنگی چشم و دست و برنامه ریزی حرکتی. این فعالیت ها می تواند به کودکان کمک کند تا توانایی خود را در انجام کارهایی که نیاز به تعادل و هماهنگی دارند، مانند گرفتن توپ یا دوچرخه سواری، بهبود بخشند.
سازگاری ها و وسایل کمکی: کاردرمانگران می توانند نحوه استفاده از تکنیک ها و وسایل تطبیقی را برای جبران مشکلات تعادلی به کودکان توصیه و آموزش دهند. این ممکن است شامل تغییراتی در محیط کودک باشد، مانند استفاده از نرده ها یا میله های دستگیره برای حمایت، استفاده از وسایل کمکی برای نشستن یا موقعیت یابی، یا پیشنهاد کفش های خاص برای ثبات بهتر.
اصلاحات محیطی: کاردرمانگران می توانند خانه، مدرسه یا محیط بازی کودک را ارزیابی کنند تا خطرات بالقوه یا موانع تعادل را شناسایی کنند. آنها می‌توانند توصیه‌هایی برای اصلاحات یا سازگاری‌ها برای اطمینان از محیط امن‌تر و حمایت‌کننده‌تر برای کودک ارائه دهند.
آموزش فعالیت های زندگی روزمره (ADL): کاردرمانگران می توانند به کودکان در ایجاد مهارت های لازم برای حفظ تعادل و ایمنی در طول فعالیت های روزمره کمک کنند. این ممکن است شامل آموزش تکنیک هایی برای کارهایی مانند لباس پوشیدن، حمام کردن، نظافت، و فعالیت های زمان غذا باشد تا اطمینان حاصل شود که کودک می تواند این فعالیت ها را به طور مستقل و ایمن انجام دهد.
بیشتر بخوانید :
