درمان بیش فعالی
در حالی که هیچ درمان قطعی برای ADHD وجود ندارد، درمان های موجود ممکن است علائم را کاهش دهند و عملکرد را بهبود بخشند. درمان‌ها شامل دارو، روان درمانی، آموزش یا ترکیبی از درمان‌ها است.
دارو
برای بسیاری از افراد، داروهای ADHD بیش فعالی و تکانشگری را کاهش می دهند و توانایی آنها را برای تمرکز، کار و یادگیری بهبود می بخشند. گاهی اوقات باید چندین دارو یا دوز مختلف را قبل از یافتن داروی مناسبی که برای یک فرد خاص مؤثر است امتحان کرد. هر فردی که دارو مصرف می کند باید تحت نظر پزشک تجویز کننده خود باشد.
محرک ها رایج ترین نوع دارویی که برای درمان ADHD استفاده می شود.. اگرچه ممکن است درمان ADHD با دارویی که محرک در نظر گرفته می شود غیرعادی به نظر برسد، اما با افزایش مواد شیمیایی مغز دوپامین و نوراپی نفرین که نقش اساسی در تفکر و توجه دارند، بهتر عمل می کند.
چند داروی دیگر برای درمان بیش فعالی غیر محرک هستند. این داروها نسبت به محرک‌ها زمان بیشتری برای شروع کار خود دارند، اما می‌توانند تمرکز، توجه و تکانشگری را در یک فرد مبتلا به ADHD بهبود بخشند. پزشکان ممکن است یک داروی غیرمحرک را تجویز کنند: زمانی که یک فرد دارای عوارض جانبی آزاردهنده از محرک ها باشد، زمانی که یک محرک موثر نبوده، یا در ترکیب با یک محرک برای افزایش اثربخشی.
برخی از داروهای ضد افسردگی به تنهایی یا همراه با یک محرک برای درمان ADHD استفاده می شوند. داروهای ضد افسردگی ممکن است به همه علائم ADHD کمک کنند و در صورتی که بیمار عوارض جانبی آزاردهنده ای از محرک ها داشته باشد، می توان آنها را تجویز کرد. در صورتی که بیمار دارای بیماری دیگری مانند اختلال اضطراب، افسردگی یا اختلال خلقی دیگری باشد، داروهای ضد افسردگی در ترکیب با محرک ها می توانند مفید باشند. داروهای غیر محرک ADHD و داروهای ضد افسردگی نیز ممکن است عوارض جانبی داشته باشند.
سایر روش های درمان بیش فعالی
روان درمانی و سایر مداخلات روانی
چندین مداخله روانی اجتماعی خاص نشان داده شده است که به افراد مبتلا به ADHD و خانواده های آنها کمک می کند تا علائم را مدیریت کنند و عملکرد روزمره را بهبود بخشند.
برای کودکان در سن مدرسه، ناامیدی، سرزنش و عصبانیت ممکن است قبل از تشخیص کودک در خانواده ایجاد شده باشد. والدین و فرزندان ممکن است برای غلبه بر احساسات منفی به کمک تخصصی نیاز داشته باشند. متخصصان سلامت روان می توانند به والدین در مورد ADHD و چگونگی تأثیر آن بر خانواده آموزش دهند. آنها همچنین به کودک و والدینش کمک می کنند تا مهارت ها، نگرش ها و راه های ارتباط با یکدیگر را توسعه دهند.
همه انواع درمان برای کودکان و نوجوانان مبتلا به ADHD نیازمند نقش فعال والدین است. روان درمانی که فقط شامل جلسات درمانی فردی با کودک است (بدون دخالت والدین) برای مدیریت علائم و رفتار ADHD موثر نیست. این نوع درمان به احتمال زیاد برای درمان علائم اضطراب یا افسردگی که ممکن است همراه با ADHD رخ دهد موثر باشد.
رفتار درمانی نوعی روان درمانی است که هدف آن کمک به فرد برای تغییر رفتار است. این ممکن است شامل کمک عملی باشد، مانند کمک به سازماندهی وظایف یا تکمیل تکالیف مدرسه، یا کار کردن در رویدادهای دشوار احساسی.
والدین، معلمان و اعضای خانواده نیز می‌توانند در مورد برخی رفتارها بازخورد بدهند و به ایجاد قوانین روشن، فهرست‌های کارهای سخت و روال‌های منظم برای کمک به فرد در کنترل رفتارشان کمک کنند. همچنین ممکن است درمانگران مهارت‌های اجتماعی را به کودکان بیاموزند، مانند اینکه چگونه تا رسیدن نوبت خود صبر کنند، اسباب‌بازی‌ها را به اشتراک بگذارند، با همسالان و دوستان خود همکاری کنند و ….
درمان شناختی رفتاری نیز از روشهای درمان بیش فعالی است به فرد کمک می کند تا یاد بگیرد که چگونه از افکار و احساسات خود آگاه باشد و آن را بپذیرد تا تمرکز و تمرکز را بهبود بخشد. درمانگر همچنین فرد مبتلا به ADHD را تشویق می‌کند تا خود را با تغییرات زندگی که با درمان همراه است، سازگار کند، مانند فکر کردن قبل از اقدام، یا مقاومت در برابر میل به ریسک‌های غیرضروری.
متخصصان ما در مرکز توانبخشی خانه توانبخشی در تهران خدمات تخصصی برای تشخیص ، ارزیابی و درمان بیش فعالی را بر اساس بروزترین متدهای درمانی ارائه می دهند.
