جیغ زدن کودک اتیسم . اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک وضعیت پیچیده عصبی رشدی است که با طیف وسیعی از چالش‌های اجتماعی، ارتباطی و رفتاری مشخص می‌شود. در میان این چالش‌ها، یکی از رفتارهای ناراحت کننده تر و اغلب گیج کننده تر برای مراقبان و مربیان، جیغ زدن است. درک علل فریاد زدن در کودکان اوتیستیک و بررسی درمان‌های مؤثر نیازمند رویکردی جامع است که جنبه‌های عصبی، حسی و روان‌شناختی اوتیسم را در نظر بگیرد.
دلایل جیغ زدن کودک اتیسم
حساسیت های حسی
بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم مشکلات پردازش حسی را تجربه می‌کنند، به این معنی که ممکن است نسبت به محرک های حسی بیش از حد حساس (بیش از حد پاسخ دهی) یا کم حساس باشند. جیغ زدن می تواند واکنشی به ورودی های حسی بیش از حد مانند صداهای بلند، نورهای روشن، بافت های خاص یا بوهای تند باشد. به عنوان مثال، یک صدای بلند ناگهانی ممکن است باعث ایجاد یک جیغ شود، زیرا سیستم عصبی کودک بیش از حد به صدا واکنش نشان می دهد.
مشکلات ارتباطی
کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب با ارتباطات کلامی دست و پنجه نرم می کنند. جیغ زدن می تواند نوعی ارتباط برای کودکی باشد که غیرکلامی است یا گفتار محدودی دارد. ممکن است به عنوان وسیله‌ای برای بیان نیازها، خواسته‌ها، ناراحتی یا ناامیدی در زمانی که نتوانند اینها را از طریق کلمات بیان کنند، عمل کند. به عنوان مثال، اگر کودکی گرسنه، خسته یا درد دارد اما نمی تواند این احساسات را بیان کند، ممکن است فریاد بزند تا توجه را به ناراحتی خود جلب کند.
مشکلات عاطفی
کودکان اتیسم اغلب مشکلاتی را در مشکلات عاطفی تجربه می کنند. این بدان معنی است که آنها ممکن است در مدیریت احساسات خود به روشی مناسب از نظر اجتماعی مشکل داشته باشند. فریاد زدن می تواند در طول دوره هایی از احساسات شدید مانند خشم، ناامیدی، اضطراب یا هیجان رخ دهد. ناتوانی در تنظیم این احساسات می تواند منجر به طغیان های فریاد شود، به خصوص اگر کودک مهارت های لازم برای آرام کردن خود را نداشته باشد.
بیشتر بخوانید : بدغذایی در کودکان با مشکل بیش حسی
سایر دلایل
پاسخ های رفتاری
جیغ زدن نیز می تواند یک رفتار آموخته شده باشد. اگر کودک متوجه شود که فریاد زدن باعث جلب توجه یا اجتناب از موقعیت نامطلوب می شود، ممکن است به طور مکرر از این رفتار استفاده کند. به عنوان مثال، اگر کودکی فریاد بزند و این منجر به حذف محرک شدید توسط مراقب شود یا آنچه را که می خواهد به او بدهد، ممکن است به استفاده از جیغ زدن به عنوان یک استراتژی برای رسیدن به اهداف خود ادامه دهد.
اضطراب و ترس
اضطراب یک مسئله رایج در بین کودکان مبتلا به اوتیسم است. موقعیت‌های ناآشنا، تغییر در روال معمول یا حضور افراد ناآشنا می‌تواند باعث ایجاد اضطراب شود. فریاد زدن در این مواقع می تواند مظهر ترس یا ناراحتی کودک باشد. به عنوان مثال، ورود به یک کلاس درس جدید یا ملاقات با افراد جدید می تواند فریاد ناشی از اضطراب را تحریک کند.
درد یا ناراحتی
ناراحتی یا درد فیزیکی نیز می تواند منجر به جیغ زدن شود. کودکی که نمی تواند درد خود را به صورت شفاهی بیان کند یا جایی که درد دارد را توصیف کند، ممکن است فریاد بزند تا نشان دهد چیزی اشتباه است. این می تواند به دلیل مسائل پزشکی مانند مشکلات گوارشی باشد که در کودکان مبتلا به اوتیسم رایج است.
بیشتر بخوانید : مهارت دست ورزی در کودکان اتیسم
رویکردهای درمانی برای جیغ زدن کودک اتیسم
درمان یکپارچگی حسی
هدف درمان یکپارچگی حسی کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم است که به طور مؤثرتری به اطلاعات حسی پاسخ دهند. درمانگران با کودکان کار می کنند تا به تدریج تحمل آنها را در برابر محرک های حسی از طریق قرار گرفتن در معرض کنترل شده افزایش دهند. به عنوان مثال، کودکی که به صداهای بلند حساس است، ممکن است در معرض صداهای مختلف با صدای کم قرار گیرد و با افزایش تحمل به تدریج صدا را افزایش دهد. این می تواند به کاهش احتمال فریاد ناشی از حس کمک کند.
استراتژی های ارتباطی
بهبود مهارت های ارتباطی در کاهش فریادهای مربوط به ناامیدی بسیار مهم است. گفتار درمانی می تواند به کودکان کمک کند تا مهارت های ارتباط کلامی را توسعه دهند، در حالی که روش های ارتباطی جایگزین، مانند سیستم های ارتباطی تبادل تصویر (PECS) یا دستگاه های ارتباطی تقویتی و جایگزین (AAC) می توانند وسایل ارتباطی موثری را برای کودکان غیرکلامی فراهم کنند. آموزش استفاده از این ابزارها به کودکان می تواند اتکای آنها به جیغ زدن برای بیان نیازهایشان را کاهش دهد.
مداخلات رفتاری
تحلیل رفتار کاربردی (ABA) یک رویکرد رایج برای رسیدگی به رفتارهای چالش برانگیز در کودکان مبتلا به اوتیسم است. اگر جیغ زدن به عنوان رفتاری توجه طلبانه تشخیص داده شود، درمانگران ممکن است روی آموزش روش های مناسب تری برای جلب توجه به کودک کار کنند، مانند استفاده از یک علامت یا کلمه خاص.
سایر رویکردهای درمانی
اصلاحات محیطی
ایجاد یک محیط حسی مناسب با شرایط کودک اتیسم می تواند به کاهش محرک های فریاد زدن کمک کند. این ممکن است شامل کاهش تعداد محرک های حسی در محیط کودک باشد، مانند استفاده از نور ملایم، به حداقل رساندن صدای پس زمینه، و … . برای مثال، گوشه‌ای ساکت با کوسن‌های نرم و فعالیت‌های آرام‌بخش می‌تواند به عنوان یک خلوت برای کودکی اتیسم باشد.
تکنیک های تنظیم هیجانی
آموزش تکنیک های تنظیم هیجانی به کودکان می تواند به آنها کمک کند تا احساسات خود را به طور مؤثرتری مدیریت کنند. استراتژی هایی مانند تمرین های تنفس عمیق، برنامه های بصری و داستان های اجتماعی می‌توانند ابزارهایی را در اختیار کودکان قرار دهند تا قبل از اینکه احساساتشان به حدی برسد که فریاد بزنند، خود را آرام کنند.
مداخلات پزشکی
در برخی موارد، مداخله پزشکی ممکن است ضروری باشد، به خصوص اگر جیغ زدن به شرایط پزشکی زمینه ای مانند مشکلات گوارشی یا اختلالات خواب مرتبط باشد. پرداختن به این نگرانی های پزشکی می تواند ناراحتی را کاهش دهد و جیغ زدن را کاهش دهد.
