تاخیر گفتار در سندرم داون یک مشکل رایج در این کودکان است که می تواند هم برای کودک و هم برای والدین چالش برانگیز باشد، اما با درک صحیح و استراتژی های مداخله ای به موقع، می توان پیشرفت قابل توجهی داشت.
تأخیر گفتار به تاخیر رشد در مهارت های ارتباط گفتاری در مقایسه با کودکان معمولی در حال رشد اشاره دارد. در حالی که شدت آن متفاوت است، اکثر کودکان مبتلا به سندرم داون درجاتی از تاخیر گفتار را تجربه می کنند.
بیشتر بخوانید : گفتاردرمانی سندرم داون
دلایل تاخیر گفتار در سندرم داون
- رشد شناختی: کودکان مبتلا به سندرم داون اغلب یک تاخیر شناختی کلی دارند که بر توانایی آنها در یادگیری و پردازش زبان تأثیر می گذارد. این می تواند درک پیچیدگی های ارتباط گفتاری، از جمله واژگان، دستور زبان، و ساختار جمله را چالش برانگیز کند.
- ضعف‌های حرکتی دهان: ماهیچه‌هایی که برای تولید گفتار استفاده می‌شوند، از جمله زبان، لب‌ها و فک، ممکن است در کودکان مبتلا به سندرم داون ضعیف‌تر یا کمتر هماهنگ باشند. این می تواند ایجاد صداهای واضح و دقیق را دشوار کند.
- مشکلات بیانی: کودکان مبتلا به سندرم داون ممکن است با چالش های خاصی در فن بیان مواجه شوند، به این معنی که آنها به دلیل ساختار دهان خود برای تولید صداها یا ترکیبات صوتی خاصی تلاش می کنند. حفره دهانی کوچکتر و کام با قوس بالا از ویژگی های آناتومیکی رایجی هستند که می توانند بر وضوح گفتار تأثیر بگذارند.
- اختلال شنوایی: کم شنوایی در کودکان مبتلا به سندرم داون شایع تر است، که می تواند به طور قابل توجهی مانع رشد گفتار و زبان شود. مشکل در شنیدن دقیق صداها، یادگیری و تکرار زبان گفتاری را چالش برانگیز می کند.
- زبان دریافتی در مقابل زبان بیانی: جالب توجه است که مهارت‌های زبانی دریافتی، که شامل درک زبان گفتاری است، اغلب قوی‌تر از مهارت‌های زبان بیانی است که شامل صحبت کردن است. این بدان معناست که کودک مبتلا به سندرم داون ممکن است آنچه را که به او گفته می شود بفهمد، اما برای ابراز کلامی خود تلاش کند.
گزینه های درمانی برای تاخیر گفتار در سندرم داون
مداخله زودهنگام برای به حداکثر رساندن رشد گفتار و زبان کودک بسیار مهم است. در اینجا برخی از موثرترین روش های درمانی آورده شده است:
گفتار درمانی: آسیب شناسان گفتار و زبان (SLPs) متخصصانی هستند که برای رسیدگی به اختلالات گفتار و زبان آموزش دیده اند. آنها برنامه‌های درمانی فردی را توسعه می‌دهند که چالش‌های خاصی را هدف قرار می‌دهند، مانند بهبود مهارت های حرکتی دهان، تمرین های بیانی و گسترش دایره واژگان.
ارتباطات تقویتی و جایگزین (AAC): AAC شامل ابزارها و استراتژی های مختلفی است که به افراد کمک می کند تا زمانی که گفتار محدود است ارتباط موثر برقرار کنند. این ممکن است شامل کارت های تصویری، زبان اشاره، برنامه های ارتباطی یا سایر دستگاه های تخصصی باشد. استفاده از AAC می‌تواند شکاف بین نیازهای کودک و توانایی‌های گفتاری فعلی‌اش را پر کند و بیانی بدون ناامیدی را تقویت کند.
رویکرد ارتباط کامل: این روش زبان گفتاری را با روش های ارتباطی جایگزین مانند زبان اشاره یا نمادهای تصویری ترکیب می‌کند. با استفاده از راههای متعدد، کودک می تواند خود را به طور موثرتری درک کرده و بیان کند. تحقیقات نشان می‌دهد که استفاده از زبان اشاره در کنار گفتار می‌تواند به جای اینکه مانع رشد گفتار شود، در واقع می‌تواند پیشرفت گفتار را تقویت کند.
سایر روشهای درمانی
ارزیابی شنوایی و مداخله در صورت نیاز: ارزیابی های شنوایی منظم برای اطمینان از شناسایی و رسیدگی فوری هر گونه کم شنوایی ضروری است. اگر سمعک مورد نیاز باشد، می تواند به طور قابل توجهی توانایی کودک را برای شنیدن و پردازش زبان گفتاری بهبود بخشد که مستقیماً بر رشد گفتار تأثیر می گذارد.
درمان مبتنی بر بازی: کودکان از طریق بازی بهتر یاد می گیرند. گفتاردرمانگران اغلب فعالیت های بازی را در جلسات درمانی قرار می دهند تا یادگیری را جذاب و لذت بخش کنند. این می تواند شامل استفاده از اسباب بازی ها، بازی ها و آهنگ ها برای هدف قرار دادن اهداف خاص گفتار و زبان باشد.
آموزش و حمایت والدین: والدین و مراقبان نقشی حیاتی در حمایت از رشد ارتباطی کودک دارند. درمانگران می‌توانند در مورد استراتژی‌هایی برای استفاده در خانه، مانند صحبت کردن آهسته و واضح، استفاده از زبان ساده، و ترکیب ژست‌ها یا تصاویر بصری در کنار کلمات گفتاری، آموزش دهند. ایجاد یک محیط غنی از ارتباطات که در آن کودک احساس می کند تشویق می شود تا خود را ابراز کند، کلیدی است.
متخصصان ما در مرکز خانه توانبخشی ، خدمات تخصصی گفتاردرمانی برای کودکان سندرم داون را برای بهبود مهارت های گفتاری ارائه می دهند.
